Gastcolumn die ik geschreven heb voor www.dezonnespiraal.nl
Je zult het als moeder, regelmatig te horen krijgen: “luister eens naar mij!”. En niet alleen van je kinderen. Ook van je man, je baas, je collega, je sportmaatje, je schoonmoeder, je vriendin, je buurvrouw … en vast nog van een hoop anderen. Soms lijkt het wel of iedereen je aandacht vraagt. Of iedereen iets van je wil. Of iedereen wil dat je naar hen luistert…
Maar hoe zit het met jouw “IK”?
Komt die nog een beetje toe aan die welverdiende aandacht? Hoor je het nog wel, als jouw binnenste schreewt: “luister eens naar mij!”?
Vrouwen zijn van nature zorgende wezens.
En dat is goed. Zo heeft de natuur het ook bedoeld. Maar soms vergeten we even voor ons zelf te zorgen. Terwijl dat zo hard nodig is. Vergelijk het maar met een noodtoestand in een vliegtuig. Daar wordt je gevraagd eerst je eigen masker op te zetten voordat je dat bij de kinderen doet. En dat vergelijk is helemaal niet zo verkeerd. Immers, hoe beter jij voor jezelf zorgt – lees: hoe beter jij dus in je vel zit – hoe beter je voor je omgeving kunt zorgen.
Waarom zorgen wij soms zo slecht voor onszelf?
Voor een deel hebben we dat natuurlijk meegekregen van de vorige generaties. Immers de vrouw heeft altijd al in die zorgende rol gezeten. Het werd van moeder op dochter doorgegeven en waarschijnlijk is dat bij jou in de familie ook zo gegaan. Zoals gezegd is daar helemaal niks mis mee. Maar dat wil niet zeggen dat er geen ruimte is voor een stukje zelfontwikkeling. Waarom houden wij vrouwen met iedereen rekening maar op het laatst pas met onszelf? Eigenwaarde. Simpelweg omdat we niet voldoende eigenwaarde hebben.
Als jij jezelf niet genoeg waarde toekent, dan moet je het hebben van wat anderen je toeschuiven.
Dan ga je dus sneller doen wat anderen van je verwachten. En dat ga je perfect doen. Zelf, en zonder hulp van anderen natuurlijk. Want je wilt laten zien dat je goed bent. Misschien zelfs wel perfect. En dat alles omdat je de waardering bij anderen zoekt in plaats van bij jezelf!
Aan verwachtingen van anderen voldoen, wordt zo dus erg belangrijk.
Je moet een goede moeder zijn. Altijd het goede voorbeeld geven. Goed voor je man zorgen. Goed het huishouden doen. Goed zijn in bed. Goed kunnen koken. Aardig zijn tegen collega’s. Altijd lekker ruiken. Je uitsloven voor je baas. Goed je vriendschappen onderhouden. Een perfect figuur hebben. Sporten 3x per week. Van dieren houden. Je benen harsen. Zelfstandig zijn … Ik kan nog wel even doorgaan zo.
En dat houdt ook in: dat je niet te veel moet zeuren. Dat je niet te veel tijd voor jezelf neemt. Dat je geen plezier mag hebben als je partner even in de dip zit. Dat je niet lekker gaat shoppen als het thuis nog een rommeltje is, dat je … vul maar in.
Herken je dat? En is het niet enorm vermoeiend? Constant zo leven is niet vol te houden. Dat gaat je op een gegeven moment opbreken. En dat wordt je van te voren al aangegeven in subtiele signalen: vaker moe, hoofdpijn, allerlei vage klachten. Reageer je daar niet op, dan worden de signalen duidelijker…
Mam, luister nou toch eens naar jezelf!
Neem om te beginnen een paar keer per dag, even de tijd om te ontspannen. Al is het maar 5 minuten. En niet alleen na negen uur als het spul op bed ligt. Nee, ook tussendoor. Even een moment voor jezelf. Waarin je voor mijn part met een kop thee naar buiten zit te staren. Begin daar mee. Sta jezelf die kleine IK-momenten toe. Daar heb je recht op! En dat heb je nodig!
Ga in die IK-momentjes eens op zoek naar jouw eigen gevoel. Luister eens naar je buik, je hart, je yoni, je ziel … geef het maar een naam. Wie ben JIJ? Wat zoek JIJ in JOUW leven? Wat maakt JOU blij, waar gaat JOUW bloed van stromen? En waar ben je eigenlijk niet zo blij mee? Wat doe je allemaal omdat je vindt dat je dat eigenlijk moet doen, omdat dat van je verwacht wordt. Dat is de eerste stap op weg naar meer zelfwaarde. De eerste stap om méér uit jouw leven te halen. En dan kan je nog steeds zorgen voor de mensen waarvan je houdt. Maar dan is het geen sloven mee. Groot verschil!
[widgets_on_pages id=”Winactie”]
Dat is precies waarom ik 3 jaar geleden aan een yogadocentenopleiding begon! Om meer bij mezelf te komen en ook om een plekje in de maatschappij (lees meer eigenwaarde) te verkrijgen. Daarbij kan ik anderen dat nu ook geven, door de yogales krijgt de cursist ook dat beetje tijd voor zichzelf en hopelijk niet alleen dat uurtje in de week :).
Zo mooi als de cirkel rond is!
Mooi Ginny dat je een fijne combinatie hebt gevonden om zowel jezelf als anderen te helpen! Goed bezig 🙂
Het is een hele goede blog!! Ik ben zelf geen moeder, maar ik herken mezelf er helemaal in. Ik werk in de vakantie gemiddeld 40 uur per week binnen de ouderenzorg en als ik doordeweeks naar school ga werk 16 uur, binnen een afdeling kleinschalig wonen. Hier wonen 7 bewoners. Als ik aan het werk gaan, gaan de bewoners altijd voor. Al kost het mij mijn pauze zij staan voor mij altijd op de eerste plaats. Eigenlijk ook helemaal niet goed, want je moet zelf ook even aan je rust komen. Toch schiet die pauze er heel vaak bij in.
Mijn opa en oma hebben ook de nodige zorg nodig. Ook hier beteken ik doordeweeks wat voor. Ook zij gaan voor. Soms vergeet ik zelf ’s middags te lunchen omdat ik dan nog zoveel moet doen. Ik heb dat zelf niet eens meer in de gaten.
Wij vrouwen moeten veel bewuster gaan leven en veel bewuster naar ons eigen lichaam luisteren. Ook moeten we meer dingen laten liggen morgen is er tenslotte weer een dag. Toch is dit moeilijk om het in ons zit, het is een bepaalde soort drang en een drive om door te gaan.
Suzanne.
Het is inderdaad moeilijk Suzanne. Blijkbaar zit het ‘pleasen’ ons in het bloed. En misschien moet je ook niet van jezelf verwachten dat je daar nu ineens mee gaat stoppen. Ik denk niet dat dat lukt en dan moet je dát weer van jezelf 😉 Schiet ook niet op. Eén ding tegelijkertijd dus (multitasken is ten slotte zó 2010). Bijvoorbeeld eerst zorgen dat je altijd tijd maakt voor je maaltijden. En zodra dat een gewoonte is of gewoon goed voelt dan ga je er pas iets anders bij pakken. Succes ermee!